Love & Friends

Χθες, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων και δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερη αφορμή για να φωνάξουμε ‘εκεί έξω’ πως υπάρχουν πολλές χιλιάδες ζωάκια στους δρόμους που θα έδιναν τα πάντα αν ήξεραν πως κάποιος από εμάς ίσως να μπορούσε να τους δώσει ένα ζεστό μέρος να κοιμούνται, λίγη τροφή όταν πεινούν, καθαρό νεράκι για να ξεδιψάσουν και ένα χάδι για να νιώσουν ασφάλεια….

Μπορεί πολλές φορές τα social media να φαίνονται πολύ επιφανειακά, να δείχνουν μια εικονική πραγματικότητα και να μην έχουν ουσία και πραγματική δράση πίσω από αυτό που ζητοκραυγάζουν, ωστόσο υπήρξε ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό χρηστών που δήλωσε δημόσια πως υιοθέτησε ένα ζωάκι από τον δρόμο, το οποίο έγινε πολύτιμο μέλος της οικογένειας και ακόμα πιο πολύτιμο κομμάτι της ζωής τους… Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο, για το παράδειγμα που δίνουμε προς τα έξω. 

Έτσι και η δική μου οικογένεια μετρά πλέον δύο αδέσποτα. Πριν από 10 περίπου χρόνια ήταν η Τάρα που βρέθηκε ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, μολυσμένη με τύφο από τα σκουπίδια μάλλον όπου βρέθηκε. Πλέον τα ματάκια της με κοιτούν με τρυφερότητα, το χαμόγελο της με ηρεμεί και τα φιλιά της με κάνουν να πιστεύω πως υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη. Η Τάρα ήταν εκεί να μου γλείφει τα δάκρια μου όταν έκλαιγα, να με συγχωρεί όταν την μάλωνα ή όταν δεν την έβγαζα όσες βόλτες θα ήθελε και η Τάρα ήταν εκεί να με βλέπει όταν γυρνάω σπίτι και να με κάνει να νιώθω πως δεν χρειάζετα να κάνεις πολλά για να φωτίσεις τη ζωή κάποιου.

Έτσι, πριν από λίγες μέρες ήρθε στη ζωή μας άλλος ένας αδέσποτος σκυλάκος, ο Τζέφι. Και αυτός στα σκουπίδια, και αυτός μαύρος, και αυτός υπέροχος, παιχνιδιάρης, ευγνώνων και με τεράστια ανάγκη να νιώσει ότι τον αγαπούν. 

Χωρίς πολύ μελόδραμα, χωρίς πολλούς συναισθηματισμούς, αλλά με ουσιαστική προσπάθεια και αγάπη, θέλω να πω ότι η αγάπη ενός ζώου είναι ότι πιο ζεστό, ότι πιο ιδιαίτερο, ότι πιο ανεξήγητα όμορφο μπορείς να προσφέρεις εσύ στη ζωή σου, στα παιδιά σου και στην ψυχή σου. 

Τα παιδιά μου νιώθουν ήρωες που έσωσαν ένα ζωάκι από τον δρόμο, τον φροντίζουν, τον αγαπούν και αισθάνονται πως η αγάπη υπάρχει και από εκείνους και προς εκείνους. Νιώθουν δυνατοί και υπεύθυνοι. Περήφανοι και γεμάτοι αγάπη. Και εκείνα τα δύο μαύρα μας σκυλάκια είμαι σίγουρη πως ξέρουν. Ξέρουν πως το σπίτι μας είναι το σπίτι τους. Ξέρουν πως τα σώσαμε. Και ενώ δεν έχουν ανθρώπινη μιλιά για να μας πουν ευχαριστώ, το λένε με τα μάτια. Και εμείς το βλέπουμε, το ακούμε και τους το ανταποδίδουμε δυνατά, μια που εμείς έχουμε φωνή. Και θα το λέμε για πάντα, ευχαριστούμε Τάρα και Τζέφι που μας δίνετε την ευκαιρία να δώσουμε αγάπη και να σώσουμε κάποιον. Γιατί μέσα από αυτήν την πράξη αγάπης, σώζουμε τον εαυτό μας. 

Υιοθετήστε ένα ζωάκι από τον δρόμο. Δεν χρειάζονται κήπο και μεγάλο σπίτι. Χρειάζονται να πάρουν αγάπη. Γιατί έχουν τόση πολλή να δώσουν….