Love & Friends

Η ημέρα της γυναίκας είναι εδώ και τουλάχιστον σήμερα έχουμε την ανάγκη να μείνουμε ενωμένες και αγαπημένες και να μην ξεχνάμε πως η γυναίκα μπορεί να γεννάει το καλό πάντα και αυτό είναι επιλογή. Και πρέπει να είναι η μόνη. 

Νομίζω άλλωστε ότι φέτος, πιο πολύ από ποτέ, με όλα όσα έχουν βγει στην δημοσιότητα τους τελευταίους μήνες και με ένα κίνημα που στην Ελλάδα ξεκίνησε από μια γυναίκα, την Σοφία Μπεκατώρου, και αποδείχθηκε τελικά ίσως το πιο κοινωνικά δυνατό μήνυμα των τελευταίων ετών που σαν αποτέλεσμα είχε να τεθούν επί τάπητος θέματα ανισότητας, βίας και εκμετάλλευσης, όχι μόνο προς γυναίκες αλλά προς πάσα κατεύθυνση, είναι η πιο ισχυρή αφορμή να μας γιορτάσουμε.

Παγκόσμια μέρα λοιπόν για τις γυναίκες, η 8^η Μαρτίου. Αφορμή για να μας τιμήσουν οι άντρες, αλλά αφορμή να τιμήσουμε και εμείς τον εαυτό μας αλλά και τις άλλες γυναίκες. Να δείξουμε σε όλον τον κόσμο πως αυτά, για τα οποία μας κατηγορούν, ότι μισούμε η μια την άλλη, ή ότι ζηλεύουμε και ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας δεν είναι αλήθεια. Ή μήπως είναι; Γιατί νομίζω πως όλες ξέρουμε πως η σκληρότητα που μπορούμε να δείξουμε η μια προς την άλλη μπορεί να είναι πιο ισοπεδωτική από την σκληρότητα όλων των αντρών μαζί.

Τα πιο πολλά σχόλια του ‘γιατί τώρα;’ από γυναίκες τα άκουσα. Τα πιο πολλά ‘έλα μωρέ τώρα, αυτή το προκάλεσε, εμένα γιατί δεν μου έχουν συμβεί αυτά;’, επίσης από γυναίκες τα άκουσα. Τις πιο πολλές ταμπέλες, τις περισσότερες τρικλοποδιές, την πιο σκληρή κριτική, τα πιο πολλά σχόλια για τα κιλά μιας γυναίκας, την εμφάνισή της, το δέρμα της, τις σχέσεις της, την οικονομική της κατάσταση, την οικογένεια της ή το σπίτι της, επίσης από γυναίκες τα έχω ακούσει. Τα πιο πολλά «δεν βάζουμε χωρισμένες στα σπίτια μας» από γυναίκες έμαθα ότι έρχονταν, ενώ ελαττώματα για τις γυναίκες που επιλέγουν να συνοδεύουν κάποιοι άντρες επίσης οι γυναίκες βρίσκουν τις περισσότερες φορές.

Παρόλα αυτά, θέλω να πιστεύω ότι αυτά που προανέφερα και άλλα πολλά ή λίγα που είμαστε ικανές εμείς οι γυναίκες να κάνουμε είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Γιατί εμείς οι γυναίκες που έχουμε στην φύση μας την δυνατότητα να γεννάμε, είμαστε και εμείς που μπορούμε να γεννήσουμε το καλό. Έχουμε αυτήν την επιλογή. Όπως και σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και στο τι εκπροσωπούμε ‘εκεί έξω’, στον κόσμο. Έχουμε την επιλογή να προσφέρουμε καλοσύνη και φως. Και πιστεύω πως μπορούμε. Και το πιστεύω γιατί το έχω δει. Το ζω. Και δεν θα πω για τον εαυτό μου, αλλά θα πω για τις δικές μου γυναίκες, τις γυναίκες που αγαπώ και θαυμάζω. Τις γυναίκες που στάθηκαν δίπλα μου, τις γυναίκες που βλέπουν το καλό στους άλλους, τις γυναίκες που θα βοηθήσουν μια άλλη γυναίκα να διαπρέψει, θα την ανεβάσουν, θα την εμψυχώσουν, θα την καταλάβουν, θα αναγνωρίσουν τον αγώνα της, θα διαβάσουν τις σκέψεις της, θα της συγχωρήσουν τα ξεσπάσματα της, θα κάνουν λίγο πέρα τον εγωισμό τους, θα θέλουν να την δουν ευτυχισμένη γιατί θα ξέρουν ότι της αξίζει και δεν θα θρέφονται από την ανηφόρα την οποία περνάει για να νιώθουν εκείνες καλύτερα για τον εαυτό τους.

Υπάρχουν οι γυναίκες που θέλουν την φίλη τους ψηλά, που είναι περήφανες για εκείνη και που θα τρέξουν να κάνουν τα πάντα να την βοηθήσουν να ανέβει ακόμα πιο ψηλά. Θα την βρίσουν στα μούτρα της αν κάνει κάτι λάθος αλλά δεν θα ξεστομίσουν ποτέ κακή κουβέντα για εκείνη από πίσω της, ούτε θα επιτρέψουν καν να ακουστεί κάτι αρνητικό για εκείνη. Θα κορδώνονται από θαυμασμό όταν κάποιος πει κάτι καλό και θα βγάλουν νύχια αν ποτέ μάθουν ότι κάποιος πήγε να την βλάψει. Και ναι, μπορεί και να τσακωθούν κάποια στιγμή γιατί οι ανθρώπινες αδυναμίες είναι εκεί και παραμονεύουν κάθε στιγμή αλλά όταν η καλοσύνη επικρατεί, τότε η ισορροπία δεν αργεί να έρθει.

Ο μόνος τρόπος όμως, η περιγραφή των παραπάνω να αποτελεί πηγή αλήθειας και όχι σενάριο ταινίας είναι να δουλεύουμε η καθεμία ξεχωριστά με τον εαυτό μας. Να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν χαρούμενες, που μας γεμίζουν. Να μας φροντίζουμε και να μας αγαπάμε, γιατί αν κάποιος δεν αγαπάει τον εαυτό του, πώς μπορεί να αγαπήσει τον οποιονδήποτε άλλον;

Αν δεν είσαι χαρούμενη με τη ζωή σου, με την εμφάνιση σου, με τις επιλογές και τις αποφάσεις σου, αν δεν έχεις συγχωρήσει εσύ η ίδια τον εαυτό σου για τα λάθη σου, αν δεν κάνεις ότι μπορείς για να πετύχεις τα όνειρά σου, πώς θα μπορέσεις να αγαπήσεις και να θαυμάσεις πραγματικά και όχι εικονικά μια άλλη γυναίκα; Δεν θα μπορέσεις ποτέ.

Με αφορμή λοιπόν την ημέρα της γυναίκας θα πω σε όλες τις γυναίκες, σε όποιο στάδιο της ζωής τους και αν βρίσκονται, σε όποιο μονοπάτι, ένα πράγμα. Γεννήστε το καλό. Το έχετε μέσα σας. Είτε είστε μαμάδες, είτε όχι ακόμα, είτε δεν γίνετε ποτέ, δεν έχει καμία σημασία. Αφήστε τις ταμπέλες στην άκρη, μην τις βάζετε η μια στην άλλη, μην αφήνετε κακές σκέψεις να σας κατακλύζουν, μην επεμβαίνετε στις ζωές των άλλων με βάση τα κριτήρια που εσείς έχετε για τη δική σας ζωή, και αγκαλιάστε την διαφορετικότητα. Είμαστε όλες τόσο διαφορετικές μεταξύ μας, τόσο μοναδικές προσωπικότητες που οφείλουμε να το κάνουμε. Λίγο να μας κοιτάξουμε με ανοιχτή καρδιά, θα δούμε πως ο κόσμος είναι γεμάτος δυνατότητες και γεμάτος μονοπατάκια και δρομάκια προορισμένα για την καθεμια μας ξεχωριστά.

Μην στριμώχνεστε κορίτσια, μην κοιτάτε τα άλλα δρομάκια. Κοιτάξτε το δικό σας και αν χαθείτε κάπου στην διαδρομή, ποτέ δεν θα σας φταίει κανείς άλλος παρά ο εαυτός σας. Μην ανησυχείτε, θα τον βρείτε τον δρόμο. Βοηθήστε την γυναίκα που θα βλέπετε ότι δυσκολεύεται και καμαρώστε αυτήν που έχει προχωρήσει. Δεν πειράζει που δεν είστε ακόμα εκεί εσείς. Απλά δεν είναι η ώρα σας. Η κάθε ζωή είναι διαφορετική, το κάθε μονοπάτι επίσης. Δεν θα είχε ομορφιά αλλιώς η ζωή. Και η ζωή είναι όμορφη. Όπως και η κάθε γυναίκα εκεί έξω.