Love & Friends

Εχθές ήταν η Διεθνής Μέρα του άντρα και θεωρώ πως κάθε Genius γυναίκα (και όχι μόνο μαμά), οφείλει να τιμάει τουλάχιστον σε τέτοιες αφορμές το φύλο που καλώς ή κακώς την κάνει να χαμογελάει και να θέλει να γίνεται καλύτερη.

Εγώ προσωπικά, ως μαμά αγοριών, είμαι πολύ ευαίσθητη με το θέμα «άντρας». Αισθάνομαι μια ευθύνη παραπάνω να παραδώσω στην κοινωνία αγόρια ανεξάρτητα και υπεύθυνα, δυνατά αλλά και συναισθηματικά μαζί. Πόσο εύκολο όμως είναι σε μια εποχή που η κοινωνία κατά τη γνώμη μου άνετα χαρακτηρίζεται ζούγκλα να μπορέσεις να αναπτύξεις αρετές ανθρωπιάς, χωρίς να χρειαστεί να γίνεις ένα με όλους τους άλλους για να επιβιώσεις;

Και πόσο εύκολο είναι να μην κατηγορηθείς ότι έκανες αγόρια «μπούληδες», «μαμάκηδες», ευθυνόφοβους και «γυναικούλες» σε έναν κόσμο που η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων το μόνο που ξέρει είναι να κρίνει τους άλλους; Μεγάλο το άγχος μου, τεράστια η ευθύνη μου, τόσο που εννοείται συμβουλεύομαι πιστά ειδικό αλλά και τόσο που συχνά πυκνά η νεύρωση στομάχου μου επανέρχεται δυναμικά και με πνίγει. Όμως είναι τέτοια η προσήλωση μου στο να κάνω ‘σωστή δουλειά’ που δεν αποπροσανατολίζομαι εύκολα.

Τώρα, η λέξη κλειδί στην προκείμενη συζήτηση είναι το «τι θα πει σωστή δουλειά;». Γιατί αλλιώς μπορεί να αντιλαμβάνομαι εγώ πως κάνω σωστά τη δουλειά μου ως μαμά και αλλιώς κάποιος άλλος. Εκεί έχω τον άξονα μου. Όσο παραμένω πιστή στις αξίες μου και τις απόψεις μου, καθώς και το όραμα μου, αισθάνομαι πως η δουλειά μου θα είναι πολύ σωστή. Τουλάχιστον θα είναι η καλύτερη εκδοχή της δικής μου καλής δουλειάς.

Τι θα πει λοιπόν για μένα «σωστή δουλειά» στην ανατροφή δύο αγοριών; Σαφώς και πολλά χαρακτηριστικά και κορίτσια να μεγάλωνα θα ήθελα να είναι ίδια, ωστόσο αυτό στο οποίο η κοινωνία μας έχει μπερδευτεί είναι σίγουρα η διαφορά της λέξης ίσος και ίδιος. Εννοείται πως άντρες και γυναίκες είμαστε ίσοι. Σε όλα. Δεν είμαστε όμως ίδιοι. Είμαστε πολύ διαφορετικοί και έτσι πρέπει να είναι. Σίγουρα όμως, ένας άνθρωπος πρέπει να είναι ηθικός και το ήθος δεν ποικίλλει ανάλογα με το τι έχει κάποιος μέσα στο εσώρουχο του.

Όμως άλλες αρετές είναι όμορφο να αναπτύσσει ένας άντρας και άλλες μια γυναίκα. Θα μιλήσουμε –λόγω της ημέρας που έλεγε και ο Αντωνάκης στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα»- για το πρώτο, τουλάχιστον σε σχέση με το πώς φαίνεται στα δικά μου μάτια.

Ένας άντρας οφείλει να είναι υπεύθυνος. Για τις πράξεις του και για τα λόγια του. Συνεπής επίσης απέναντι σε αυτά. Σαφής όταν θέλει να επικοινωνήσει τα θέλω του. Πεισματάρης όταν είναι να κυνηγήσει τα όνειρά του. Ευγενικός. Πρέπει να προστατεύει τους ανθρώπους που αγαπάει αλλά και τον εαυτό του. Να σέβεται τον διπλανό του. Να ξέρει να ακούει και να μιλάει όταν έχει κάτι να πει και όχι απλά για να ακουστεί. Να δείχνει την αγάπη του και όχι να την κρύβει. Αλλά να ξέρει να ξεχωρίζει ανθρώπους, ώστε -όσο γίνεται- η αγάπη να του γυρνάει πίσω. Χωρίς ζύγι, αλλά να γυρνάει. Αυτά για μένα. Είναι πολλά, αλλά είναι κάπως παρόμοια μεταξύ τους. Γιατί το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι το ήθος. Και το βασικό κομμάτι του ήθους είναι ένα: εμπνέεται και διδάσκεται με το παράδειγμα. Δεν μπορεί το παιδί να μεγαλώνει σε ένα σπίτι που ακούει βρισιές και μετά να το μαλώνουν αν βρίζει. Δεν γίνεται να του λες «πες ευχαριστώ» όταν δεν σε έχει ακούσει ποτέ να το λες εσύ όταν πάτε κάπου μαζί. Δεν γίνεται να θέλεις να έχει ενσυναίσθηση και να μπαίνει στην θέση των άλλων όταν σε βλέπει να κοιτάς μόνο την πάρτη σου. Δεν γίνεται να είναι καλοπροαίρετος και να βλέπει το καλό στους άλλους όταν σε ακούει να σχολιάζεις τους πάντες αρνητικά. Θέλει δεν θέλει θα πάρει στοιχεία σου. Και ας τα ξεράσει μεγαλώνοντας, θα υπάρχουν κάπου εκεί. Και θα τον βασανίζουν.

Πολλά θα συμβούν καθώς το αγόρι σου θα μεγαλώνει και θα γίνεται άντρας. Αυτό που θέλω όμως εγώ να καταφέρω σε αυτήν την διαδικασία, όσο τα βλέπω να ψηλώνουν, να ωριμάζουν και να μη με έχουν τόση ανάγκη πια, είναι να τους κάνω να αισθάνονται πως μπορούν να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν όπου εκείνοι ονειρευτούν. Και εγώ να είμαι το λιμάνι που θα θέλουν να γυρνούν και όχι θα πρέπει να δηλώνουν παρουσία. Δεν μας χρωστούν τίποτα τα παιδιά μας. Δεν μας ζήτησαν να τους φέρουμε σε αυτήν τη ζωή.

Κάπως έτσι, δεν θέλω να τους κάνω να εξαρτώνται από μένα. Δε θέλω να εξαρτώνται από κανέναν. Ούτε για να τους μαγειρέψει, ούτε για να τους σιδερώσει τα ρούχα τους. Δε θέλω να βρεθεί καμία γυναίκα (ούτε εγώ) να πει «άχρηστοι άντρες, χωρίς εμένα τι θα κάνει». Θέλω να είναι μαζί με μια γυναίκα γιατί την αγαπούν και όχι γιατί την έχουν ανάγκη. Και δε θέλω να αγαπούν εμένα περισσότερο από τις γυναίκες τους. Δεν θέλω να με θεωρούν καλύτερη από αυτές. Θέλω να μάθουν να τις δίνουν απλόχερα αγάπη, γιατί έτσι απλόχερα θα έχουν πάρει αγάπη και αποδοχή καθώς μεγαλώνουν.

Είμαι περήφανη που είναι συναισθηματικά παιδιά. Ακούω ‘βερεσέ’ αυτούς που λένε ότι είναι άντρες και πρέπει να είναι σκληροί. Σκληροί θα είναι με τους σκληρούς και θα ξέρουν να προστατεύουν τον εαυτό τους. Ο καλός δεν είναι χαζός. Η καλοσύνη είναι δύναμη, δεν είναι αδυναμία. Αδυναμία την βάφτισαν όσοι υπό την έλλειψη της έψαχναν να βρουν έναν τρόπο να την μειώσουν. Γιατί πολλές αρετές μπορούν να είναι επίκτητες. Η καλοσύνη όμως όχι. Δεν μπορείς να προσπαθήσεις για να είσαι καλός. Ή είσαι ή δεν είσαι.

Ο καλός λοιπόν και δύναμη έχει, και ισχυρός είναι. Αρκεί να ξέρει να προφυλάξει την καλοσύνη του όταν πρέπει και να την χρησιμοποιεί μόνο εκεί που χρειάζεται. Γιατί ο καλός είναι πάντα μα πάντα δίκαιος. Τώρα, αυτή η αρετή του να ξεχωρίζεις έρχεται σιγά σιγά και με την αυτοπεποίθηση ότι όλα τα μπορείς. Τέτοιους άντρες όμως χρειάζεται η κοινωνία μας. Αυτούς που όλα τα μπορούν. Τέτοιους άντρες θα ερωτευτούμε, τέτοιους θα αγαπήσουμε, τέτοιους θα θαυμάσουμε. Τέτοιοι θα αλλάξουν τον κόσμο μας. Θα τον ταρακουνήσουν και θα τον κάνουν καλύτερο.

Σε έναν κόσμο όπου όλοι οι άντρες μοιάζουν, τόσο που συχνά πυκνά λες «όλοι ίδιοι είναι», εγώ δεν θέλω τα δικά μου –σήμερα- αντράκια να γίνουν ένα με το σύνολο. Θέλω να είναι ξεχωριστά. Ξεχωριστά καλά. Ξεχωριστά δυνατά. Ξεχωριστά ανεξάρτητα. Και σήμερα που είναι η μέρα τους έτσι τους τιμάω. Με το να ευχηθώ να γίνουν τέτοιοι άντρες μεγαλώνοντας. Και να κάνω τα πάντα για αυτό. Χρόνια πολλά σε όλους τους άντρες που μας κάνουν να χαμογελάμε.