Love & Friends

Κάποτε είχα διαβάσει αυτήν την φράση του κορυφαίου μυθιστοριογράφου της βικτωριανής Αγγλίας κι ενός από τους σπουδαιότερους συγγραφείς σε ολόκληρο τον κόσμο Κάρολου Ντίκενς και δεν την είχα καταλάβει. Πώς συνδέεται η καρδιά που αγαπάει με την σοφία; Η αγάπη είναι συναίσθημα και η σοφία είναι αποτέλεσμα γνώσης και λογικής.

Η ρομαντική μου φύση πάντα πίστευε στην αγάπη άνευ όρων και στο συναίσθημα που δεν ακούει ούτε λογική ούτε κανέναν. Και εν μέρει το πιστεύω ακόμα και πάντα θα το πιστεύω. Ότι η πραγματική αγάπη όλα τα νικάει και δεν παραδίδεται σε κανενός είδους συμβάσεις.

Η σοφία όμως που έρχεται με τα χρόνια και η ωριμότητα που ορίζεται από τις εμπειρίες, τις σφαλιάρες, τις όμορφες στιγμές και όλα όσα ζει ο άνθρωπος είναι που τελικά απογειώνει τα συναισθήματα σε ένα επίπεδο πολύ πιο υψηλό από οποιαδήποτε τρελή αγάπη.

Ένας τρελός έρωτας όταν σε πληγώσει σε κάνει αγρίμι. Μια ενθουσιώδης αγάπη χωρίς όρια σε κάνει να χάνεις την αίσθηση των ορίων που υπάρχουν σε μια σχέση. Πόσο χώρο πρέπει να αφήνεις στον άλλον, με ποιον τρόπο να του δείχνεις την αγάπη σου, τι είδους επικοινωνία πρέπει να προσπαθείς να έχεις με τον άνθρωπο σου. Όλα αυτά και φυσικά πολλά άλλα καθιστούν το συναίσθημα ώριμο ή όχι.

Και κάπως έτσι γίνεσαι και εσύ πιο σοφός. Τώρα πια, με ένα διαζύγιο πίσω μου, ύστερα από έναν γάμο που ήρθε μετά από μια πολύ μεγάλη αγάπη, ύστερα από την πολύ σκληρή εμπειρία αυτή η σχέση ζωής να φτάσει στο τέλος της, μπορώ να πω με σιγουριά πως όντως, η καρδιά που αγαπά είναι σοφή. Και ίσως όντως η πιο αληθινή σοφία. Έχει απόλυτο δίκιο ο Charles. 

Η καρδιά που αγαπά ξέρει να επικοινωνεί το συναίσθημα της με λογική σκέψη και ώριμες συμπεριφορές. Ξέρει να αναγάγει αυτό το συναίσθημα σε κάτι ιερό και να το αποδεικνύει με πράξεις. Κάνει υπομονή. Ξέρει τι ζει, μέχρι που πάει, πότε να κάνει πίσω, πότε να καταπιεί και πότε να ζητήσει. Η καρδιά που αγαπά δεν σταματά ποτέ να το κάνει. Η καρδιά που αγαπά, ακόμα και αν την ξεριζώσεις, θα συνεχίσει να χτυπά. Μόνη της, χωρίς να ζητήσει ποτέ τίποτα πίσω, χωρίς οργή. Και όταν έγινα μαμά, όλο αυτό έγινε πολύ πιο ξεκάθαρο για μένα.

Μέσα από την αγάπη που ένιωσα για τα παιδιά μου έμαθα να αγαπάω και πιο σωστά και βαθιά τους γύρω μου. Να κρατάω μακριά μου αυτούς που μου έκαναν κακό και να τους αγαπάω χωρίς να είμαι θυμωμένη μαζί τους. Τα δικά μου αγγελούδια στάθηκαν η αφορμή να γίνω σοφότερη στο θέμα της αγάπης. Για αυτό και ξέρω ότι σε οποιαδήποτε επόμενη μου αγάπη, φιλική, οικογενειακή ή ερωτική θα είμαι πολύ πιο σοφή. Είμαι ήδη. Για κάθε άνθρωπο αυτή η στιγμή είναι δυνατή. Ο καθένας χρειάζεται την δική του, προσωπική αφορμή. Και φυσικά να έχει ανοιχτά τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά του.