Get Inspired

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ανθρώπων του περίγυρού μου που επηρεάστηκε πολύ από το βίντεο που ανάρτησε η Αφροδίτη Λατινοπούλου, σε σχέση με τις τρίχες, την κυτταρίτιδα, το αντρικό στυλ και την νοσηρή μειοψηφία που τολμά να κάνει αυτό ακριβώς που θέλει στη ζωή της αλλά και στα Social Media της, εγώ για κάποιον λόγο δεν ένιωσα κάτι τόσο έντονο… 

Παρακολούθησα τα πάντα με ενδιαφέρον, αλλά σαν θεατής που του δημιουργήθηκε η ανάγκη να αναλύσει κοινωνικά αυτό που βλέπει. Και το μόνο που συναισθηματικά κάπως με επηρέασε είναι η συνειδητοποίηση ότι όταν η κοπέλα αυτή βλέπει μια νοσηρή μειοψηφία που κάνει αυτό που όλοι πρέπει να μάθουν να κάνουν στη ζωή τους, αυτό δηλαδή που τους ευχαριστεί, εγώ βλέπω ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων να μισεί τους άλλους, χωρίς καν να τους ξέρει. Και αυτό μου προκάλεσε μια μικρή θλίψη.

Γράφει η Τζίνα Γαβαλά

Έχει κάθε δικαίωμα να διαφωνεί με αυτήν την απελευθέρωση της εικόνας, παρόλο που κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος θα έπρεπε να ξέρει την δύναμη που έχει η εικόνα και η συνήθεια της προβολής μιας εικόνας στην συνείδηση των ανθρώπων και στην απενεχοποίηση τους. Έχει δικαίωμα να νιώθει αποστροφή και να αισθάνεται άβολα όταν βλέπει τρίχες στις μασχάλες των γυναικών ή την κυτταρίτιδα ‘φόρα παρτίδα’ ή τους άντρες να έχουν βάλει τον καλλωπισμό στην ζωή τους. Έχει δικαίωμα να έχει τα κουτάκια της με τόσο δυνατά στεγανά που να μην μπορεί τίποτα να την κάνει να δεχτεί πως το πως εκείνη έχει στο μυαλό της το όμορφο και το ‘άξιο προβολής’ δεν είναι απαραίτητα αυτό που θα διατηρηθεί αέναο σαν σημαιοφόρος στο τεραίν της βιομηχανίας της διαφήμισης, της ομορφιάς και της ισότητας…

Έχει δικαίωμα να μην ξέρει πως μπορεί ένα αγόρι να μεγαλώνει νιώθοντας την ανάγκη να βάλει στενά ρούχα και να βαφτεί και πως στην εποχή των social media που οι εικόνες κυκλοφορούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα το να νιώθει πως επιτέλους μπορεί να κάνει αυτό που ήθελε (για τον εαυτό του και μόνο!) χωρίς να τον στοχοποιήσουν όλοι θα τον κάνει ευτυχισμένο. Έχει δικαίωμα να μην ξέρει πως υπήρξαν άπειρες γυναίκες που ντρέπονταν να πάνε στην παραλία για μπάνιο γιατί ένιωθαν χοντρές και πως θα τις κοιτάνε με απέχθεια οι άντρες, οπότε την στιγμή που ταξιδεύουν οι εικόνες γυναικών να ποζάρουν καμαρωτές με την κυτταρίτιδα τους όλες αυτές οι γυναίκες έρχονται πιο κοντά με την αγάπη του εαυτού τους… 

Έχει δικαίωμα να μην ξέρει πως το να θέλει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να έχει την εμφάνιση που εκείνος αγαπάει πάνω του και να βοηθάει με αυτόν τον τρόπο και άλλους ανθρώπους να αγαπήσουν τον εαυτό τους δεν έχει απαραίτητα να κάνει με την εμφάνιση, αλλά με την ευκαιρία που έχουν πια εκατομμύρια άνθρωποι στην γη να αποβάλλουν κόμπλεξ και ανασφάλειες που τους μπλοκάρουν από πολλά άλλα πράγματα στη ζωή τους.

Έχει δικαίωμα να έχει άγνοια ως προς το ότι ένας άνθρωπος που έχει ανασφάλεια με το πώς φαίνεται στους άλλους μπορεί να περάσει στιγμές απόλυτης μοναξιάς και αδιεξόδων, μην αναγνωρίζοντας τι ο ίδιος αγαπάει να κάνει στην δουλειά του, στις φιλίες του, στις σχέσεις του, προκειμένου να είναι αποδεκτός, και πως η εικόνα θα μπορούσε να είναι μια αρχή η αγάπη του εαυτού του να τον οδηγήσει στα πιο υπέροχα μονοπάτια…

Μίλησε στην συνέντευξη που έδωσε στον Γιώργο Λιάγκα και την Φαίη Σκορδά για τους αγώνες των γυναικών που πρέπει να αναδεικνύονται σε αντίθεση με αυτά τα πρότυπα… Και ρωτώ εγώ. Πώς θα έχουν δύναμη οι γυναίκες όμως να βγουν να δώσουν σημαντικούς αγώνες, αν αφού τους δώσουν δεν πάνε στην παραλία γιατί φοβούνται μήπως τις κοιτάξει με απέχθεια η οποιαδήποτε ‘Αφροδίτη’ εκεί έξω; Μίλησε επίσης για το ‘ζουμ’, να μην κάνουν ζουμ, ότι δεν την πειράζει να υπάρχει η ατέλεια, αλλά να μην ζουμάρουμε σε αυτήν… Πώς όμως θα μπορέσει να ξεπεράσει κάποιος την ανασφάλεια που του δημιουργεί η ατέλεια του, αν δεν κάνει focus σε αυτήν; Αν την κρύψει μόνο;

Έχει λοιπόν δικαίωμα να μην τα ξέρει όλα αυτά. Να μην τα έχει σκεφτεί. Να μην θέλει κιόλας. Δικό της, ολοδικό της το δικαίωμα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο με τους οποίους διαφωνούμε, με τους οποίους όσες φορές και αν πάμε να συζητήσουμε δεν θα βρούμε ποτέ σημείο συνάντησης και είναι μια χαρά αυτό! Όσο υπάρχει συζήτηση, ας υπάρχει και διαφωνία. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί ήταν τόσο θυμωμένη… Γιατί την σύγχυσε τόσο πολύ αυτό που είχε δει που μιλούσε σαν κάποιος να την είχε βρίσει. Εκείνην προσωπικά, όχι κάτι που εκπροσωπεί. Το είχε πάρει δηλαδή πάρα πολύ προσωπικά το θέμα. Και εκεί εγώ, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, την λυπήθηκα λίγο.

Γιατί τελικά αντιλαμβάνομαι πως όλα αυτά, με άλλη επιλογή προτάσεων, με διαφορετική θεματολογία και με διαφορετικό τρόπο εκφρασμένα, τα έχω ξανακούσει ουκ ολίγες φορές. Η όποια Αφροδίτη εκεί έξω που εκφράζει τέτοιες αφοριστικές απόψεις συμβολίζει απλά το δείγμα των ανθρώπων που έχουν κατακλύσει την εποχή μας. Πρόκειται για τους haters. Ανθρωποι που κρύβονται πίσω από μια οθόνη και βρίζουν τους άλλους γιατί δεν τους αρέσει η μούρη τους, το στυλ τους ή η φωνή τους. Ανθρωποι στις οικογένειες μας που κρίνουν τους φίλους μας για το αν έμειναν στο ράφι, αν παράτησαν τον εαυτό τους στον γάμο τους ή αν αξίζουν να βρουν κανέναν σωστό άνθρωπο ή οφείλουν να συμβιβαστούν. Ανθρωποι στις δουλειές μας που κρίνουν τους συνεργάτες τους όχι από την ποιότητα της δουλειάς τους αλλά από το που μένουν, τι αμάξι οδηγούν και αν φορούν ακριβά ρούχα. Ανθρωποι που δεν σε ξέρουν και κρίνουν την θέση σου σε μια σχέση, μια φιλία, μια οικογένεια, απλά και μόνο από ένα δεδομένο που ακούν ή βλέπουν. Αυτή είναι η νέα κατηγορία ανθρώπων. Που πάντα βέβαια υπήρχε, απλά τώρα έχει γίνει εντελώς ανεξέλεγκτη. Αυτοί που κρίνουν μια ‘κατηγορία ανθρώπων’, όποια και αν είναι αυτή, αφού την δημιουργήσουν οι ίδιοι, την χλευάζουν, την απορρίπτουν, την θεωρούν ξένη και άρα κατακριτέα. Ότι δεν τους μοιάζει το μισούν ή ότι μισούν πάνω τους και δεν το ξέρουν, το προβάλλουν σε κάποιον άλλον και το απορρίπτουν. Και συνήθως, αυτός που εντάσσει τον συνάνθρωπο του σε οποιαδήποτε κατηγορία, προκειμένου να τον κρίνει και να τον απορρίψει, είναι ρατσιστής. Έτσι πάει. 

Δεν χρειάζεται όμως να θυμώνουμε με τις Αφροδίτες του κόσμου. Λογικά, κάτι θα μισούν και αυτές πάνω τους για να μιλάνε έτσι. Κάτι της λείπει για να εκφράζεται με τέτοιον τρόπο. Και όσοι όμως θύμωσαν τόσο πολύ, μην το παίρνετε τόσο προσωπικά. Ας κοιτάξουμε ο καθένας για τον εαυτό του να μην ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, να αγαπάει αυτό που είναι και έτσι να ξέρει να αγαπάει σωστά τους γύρω του και ας μην μεγαλώνει σε τέτοια τοξικά περιβάλλοντα η νέα γενιά. Και φυσικά, όποιος θέλει να βγάλει τις τρίχες του, την αλωπεκία του, την κυτταρίτιδα του, τις φέτες κοιλιακούς του, τα κίτρινα ή κάτασπρα από λεύκανση δόντια του, τα στενά ή τα φαρδιά του ρούχα, το βάψιμο του ή το #nomakeup του, be his guest and do so!