Get Inspired

 Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα της Γης και νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωθα ότι υπάρχει ένας λόγος για να γιορτάζουμε όλοι μας, ανεξαιρέτως... Η Γη μας γιόρταζε, η Γη μας φώναζε πως υπάρχουν πολλά που πρέπει να σκεφτόμαστε, πολλά να φιλοσοφούμε και πολλές απαντήσεις να πάρουμε αν ησυχάσουμε από την φασαρία των γύρω και εστιάσουμε στην επαφή μας μαζί της. Κάποιοι μπορεί να κοροϊδεύουν τέτοιου είδους σκέψεις, να τις θεωρούν αμπελοφιλοσοφίες, αν όμως κοιτάξουμε πέρα από την μύτη μας, θα συνειδητοποιήσουμε πως σε ότι και αν πιστεύουμε, σε όποια θρησκεία και σε όποια αξία, κάτι είναι αυτό και είναι σίγουρα πολύ πάνω από εμάς. Και μέρος αυτού που υπερέχει ημών, είναι σίγουρα η Μητέρα Γη…

Γράφει η Τζίνα Γαβαλά

Αφού άλλωστε, είναι το μόνο που μας ενώνει, το μόνο στο οποίο δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, το μόνο στο οποίο δεν μετράει αν έχεις καλή δουλειά, αν έχεις ή δεν έχεις παιδιά, αν είσαι παχύς ή αδύνατος, αν έχεις πολλούς ή λίγους φίλους και αν είσαι 20 ή 50 χρονών….

Χθες, ήταν μια αφορμή για να σκεφτώ –και μακάρι να σκέφτηκαν και πολλοί άλλοι – πως τίποτα μα τίποτα δεν έχει αξία αν η διαδρομή μας σε αυτήν την γη που μας κάνει την τιμή να μας ανέχεται, όσο και αν δεν την σεβόμαστε κάποιες φορές, είναι γεμάτη με τα πρέπει των άλλων και όχι τα δικά μας. Τίποτα δεν μετράει αν δεν κοιτάμε βαθιά μέσα μας να δούμε τι ταρακουνάει το είναι μας, τι μας κάνει χαρούμενους, τι μας συγκινεί, τι μας φέρνει σε επαφή με την προέλευση μας, το πριν μας αλλά και το μετά μας.

Οι πρώτες πρωινές αχτίδες του ήλιου, μια μελωδία, ένας ήχος της φύσης, ένα ζώο που σου δείχνει αγάπη, ένα άλλο που επιβιώνει με τους δικούς του κανόνες στη ζούγκλα, ο βυθός της θάλασσας, ένα αεράκι ή ένα τζιτζίκι κάτω από το δέντρο που μας δροσίζει το καλοκαίρι, μια νιφάδα χιονιού που ενώνεται μαζί με τις άλλες και δημιουργούν ένα στρώμα που ασπρίζει τον κόσμο σου, όλα αυτά και άλλα τόσα δείχνουν μια ομορφιά και μια δύναμη που πρέπει να κοιτάξεις κατάματα… Αν την κοιτάξεις, θα δεις πως είσαι μέρος και εσύ αυτής της ομορφιάς. Είσαι και εσύ ένα μέρος της φύσης που κάποιος σε κοιτάει και τον εμπνέεις, όπως εσένα σε εμπνέει ίσως το ηλιοβασίλεμα.

Δεν είναι τυχαίο που η αγάπη πολλές φορές δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Είναι ο χτύπος της καρδιάς διαφορετικός. Είναι το τι βλέπεις απέναντι σου που κάνει τα μάτια σου να λάμπουν και την ψυχή να φτερουγίζει. Είναι κάτι πολύ ανεξήγητο κάποιες φορές, αλλά κάπως έτσι δεν είναι και η Γη; Δεν είναι ανεξήγητη η δύναμη της; Είσαι και εσύ κομμάτι όλου αυτού του κύκλου. Μην το ξεχνάς. Για έναν ή για περισσότερους ανθρώπους. Ίσως για κάποια ζωάκια. Ίσως για τα λουλούδια που έχεις στις γλάστρες σου. Ίσως για κάποιον που σε βλέπει από τον ουρανό.

Έχεις και εσύ αυτήν την δύναμη μέσα σου. Μπορείς να την πετάξεις ή μπορεί να την αξιοποιήσεις. Αν την αξιοποιήσεις όμως, κάνε μόνο καλό. Μην δείχνεις ασέβεια. Μην πληγώνεις κανέναν. Δώσε τον καλύτερο εαυτό σου. Δώσε πίσω την αγκαλιά που απλόχερα σου δίνει αυτή η Γη, χωρίς αρχικά να έχεις κάνει κάτι για να το κερδίσεις. Χωρίς να έχει πάρει τίποτα, σου δίνει τα πάντα. Σου δίνει τροφή, σου δίνει υλικά για να ντυθείς, να ζεσταθείς, να ξεκουραστείς, να προστατευτείς. Σου δίνει ότι χρειάζεσαι, σου δίνει αγάπη, γιατί σε θεωρεί κομμάτι της. Κάνε και εσύ με την σειρά σου κάτι για να της μοιάσεις. Όπου νιώθεις ότι θέλεις, όπου εμπνέεσαι και όπου βλέπεις και εσύ καλοσύνη. Αλλά κάντο.