Get Inspired

Χωρίς πολλά λόγια, με μεγάλη συγκίνηση και νιώθοντας τεράστια τιμή, δημοσιεύουμε το #metoo που μας έστειλε ένα γλυκύτατο πλάσμα, η Κάτια Κυριακού. Κάτια σε ευχαριστούμε. Μπροστά στην δική σου κατάθεση ψυχής, τα δικά μου λόγια είναι το λιγότερο περιττά...

“Πρωτα απ'όλα, να σε ευχαριστήσω για την πρωτοβουλία σου να μοιραστούμε τις ιστορίες μας. Είναι γενναίο το να μιλάς, ειδικά σε μια κοινωνία που όταν μιλάς για σεβασμό ή εκτίμηση στο εργασιακό περιβάλλον, θεωρείσαι υπερβολική ή υπερευαίσθητη.

Η πρώτη εργασιακή μου εμπειρία, σε μια 'σοβαρή' εταιρεία ήταν το 2003 (ετών 24 εγω) σε πασίγνωστη τράπεζα... Προσελήφθην ως χρηματοικονομικός σύμβουλος, που πρακτικά σήμαινε ότι πηγαίναμε σε ραντεβού με πελάτες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για ένα δάνειο, μια κάρτα κτλ.

Η ομάδα μου είχε περίπου 6-7 άτομα με εναν team leader (μια γυναίκα). Σε τακτά διαστήματα (1-2φορες /εβδομάδα) κάναμε meeting και συζητούσαμε για τις αποδόσεις μας. Σε κάθε συνάντηση, μας βρίζανε, μας απαξίωναν, μας κορόιδευαν και μας γελοιοπούσαν επειδή δεν πιάσαμε τον στόχο πωλήσεων. Αντεξα 3 μήνες. Παραιτήθηκα όταν κορόιδεψαν συνάδελφο που είχε πρόβλημα ομιλίας και τον έβλεπαν να βασανίζεται να απαντήσει. Αυτά τα περιστατικά, ειναι απαράδεκτα. Το δε περιβάλλον, απορούσε γιατί άφησα την θέση στην μεγάλη εταιρεία!  Το να ζεις στην Ελλάδα περιμένοντας να βρεις σεβασμό, είναι σαν να ζεις στην Σαχάρα και να περιμένεις να βρεις νερό. Εκτοτε, έζησα πολλές καταστάσεις αφού προχώρησα να εργαστώ ως ιδιαιτέρα γραμματέας. Πέραν από μια- δυο περιπτώσεις, δεν συνάντησα πουθενά ευγένεια και σεβασμό. Οι υπερωρίες ήταν πάντα αυτονόητες, η γλώσσα υβριστική, οι απαιτήσεις υπεράνθρωπες (ειδικά στις μεγάλες εταιρείες όπως μεγάλη εταιρεία τηλεπικοινωνίας όπου άντεξα 1 χρόνο). Ημουν 'τυχερή' από την άποψη ότι δεν υπέστην σεξουαλική παρενόχληση, αλλά με την χρόνια λεκτική και ψυχολογική βία έπεσα σε κατάθλιψη. Δεν ήθελα να πάω να δουλέψω. Ενώ το αγαπώ να προσφέρω. Είναι στην φύση μου.

Αυτή είναι η ιστορία μου και ελπίζω έστω μια γυναίκα να δει τον εαυτό της σε αυτήν, και να μην νιώθει άσχημα εαν χαρακτηρίζεται ως 'ευαίσθητη' ή υπερβολική. Είναι στραβός ο γιαλός παιδιά, εμείς μια χαρά αρμενίζουμε.

Σε φιλώ και σε ευχαριστώ που μου εδωσες αυτην την ευκαρία.

Κατια Κυριακού”