Get Inspired

Είχα πρόσφατα μια κουβέντα για την εξυπνάδα και για τις λεγόμενες ιδιοφυΐες. Ναι, υπάρχουν μονάδες μέτρησης της εξυπνάδας. Υπάρχουν εταιρείες παγκόσμιας εμβέλειας που μετρούν το IQ και σε κρίνουν με βάση αυτό για το αν είσαι περισσότερο ή λιγότερο έξυπνος. Και επειδή ως γονείς σίγουρα έχει τεθεί σε συζητήσεις πως να γίνει το παιδί μας πιο έξυπνο, ποια είναι τα χαρισματική παιδιά, τι εργαλεία μπορούμε να του δώσουμε προκειμένου να ξέρουμε ότι κάναμε ότι μπορούσαμε για να καλλιεργήσουμε και να ακονίσουμε το μυαλό του, αν θέλουμε να μας μοιάσει σε περίπτωση που είμαστε εμείς οι ίδιοι πολύ έξυπνοι γονείς (τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε), καθόμουν και σκεφτόμουν όλα αυτά και αναρωτιόμουν πόσο σημαντικό ή όχι είναι. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καλλιερηγθεί η εξυπνάδα.

Υπάρχουν βέβαια και παιδιά που οι γονείς τους δεν έκαναν τίποτα το ιδιαίτερο και παρόλα αυτά εκείνα βγήκαν geniuses. Μπορεί από την έλλειψη προσοχής προς το πρόσωπο τους, να προσπάθησαν να νιώσουν πιο σημαντικά και να είχαν πολλή ώρα με τον εαυτό τους και τις σκέψεις τους και κάπως έτσι να το κατάφεραν. 

Για όποιον λόγο και αν συμβαίνει, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα για κάθε άνθρωπο, κάθε παιδί και κάθε οικογένεια. Και τελικά, δεν έχει και μεγάλη σημασία ποιος είναι genius και ποιος όχι. Αρκεί να είναι ευτυχισμένος. Και αν είναι, ας είναι και genius. Τι να το κάνω να είναι το παιδί μου ιδιοφυΐα και να μην είναι χαρούμενο; Και κάπου ανάμεσα σε αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς, διάβασα  κάτι που έχει πει μια από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες στον κόσμο, ο Albert Einstein: Όλοι είμαστε ιδιοφυΐες. Αν όμως κρίνεις ένα ψάρι από την δυνατότητα του να σκαρφαλώσει ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή νομίζοντας ότι είναι ηλίθιο. 

Για αυτό, το πρώτο που θα κάνω με τα παιδιά μου είναι να τους μάθω ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και ότι δεν πρέπει να κρίνουν εύκολα τους άλλους, αλλά να αναγνωρίζουν τα επιμέρους χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου, είτε καλά είτε κακά. Γιατί η μοναδικότητα του καθενός είναι πολύ πιο σημαντική από τον δείκτη ευφυίας του. 

Αφού θα προσπαθήσω να τους μάθω αυτό, θα τους μάθω σίγουρα ότι είναι Geniuses σίγουρα από μόνοι τους. Και αυτό, γιατί το ξέρω εγώ. Σε κάθε στιγμή της ζωής μας, σε κάθε ηλικία, το να αμφισβητείς την εξυπνάδα του άλλου είναι το λιγότερο ‘μικρό’. Και εγώ στα παιδιά μου δεν θέλω να μεταδώσω τίποτα μικρό. Γιατί είναι τα ίδια τόσο σπουδαία και τόσο μεγάλα που δεν τους ταιριάζει οτιδήποτε τέτοιο στη ζωή τους. Και να έχουν την τάση να προσβάλλουν τους γύρω τους, υποτιμώντας τους σε σχέση με κάποιο χαρακτηριστικό που οι ίδιοι θεωρούν κατώτερο του εαυτού τους, από μόνο του δείχνει έλλειψη εξυπνάδας.

Θα τους λέω λοιπόν συνέχεια πόσο έξυνποι είναι και πόσο καλή καρδιά έχουν και από εκεί και πέρα, ο δρόμος θεωρώ ότι θα είναι δεδομένος. Θα είναι δύο ευτυχισμένοι και genius άνθρωποι. Και το ίδιο θα τους προτρέπω να κάνουν και με όλους τους γύρω τους. Γιατί όλοι μας, σε όλες τις ηλικίες, έχουμε ανάγκη να ακούμε μια καλή κουβέντα και να μην μας υποτιμούν. Θα τους το μάθω και αυτό, γιατί τότε θα γίνουν ακομα πιο έξυπνοι.