Get Inspired

Μπορεί η Φύση να στάθηκε πολύ τυχερή μαζί μου, αφού μου χάρισε απλόχερα και χωρίς πολλή προσπάθεια δύο υγιέστατα μωρά, όμως στην είδηση που ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα η αλήθεια είναι ότι η συγκίνηση μου ήταν απέραντη.  ʼνοιξε ο δρόμος για τις υιοθεσίες στην Ελλάδα. Από εκεί που το να υιοθετήσεις ένα παιδί ήταν ένας Γολγοθάς που μπορούσε να κρατήσει ακόμα και μια δεκαετία, τώρα πια σε έναν περίπου χρόνο λέγεται ότι τα ζευγάρια που λαχταρούν να κρατήσουν στην αγκαλιά τους ένα παιδάκι θα μπορούν μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο.

Ένα τεράστιο χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό μου όταν το διάβασα. Όσο και να είναι δύσκολο να συζητάς αυτό το θέμα, αφού ειδικά στην Ελλάδα αποτελεί ταμπού και οι γονείς που τελικά τα έχουν καταφέρει δεν θέλουν να πληγώσουν το παιδί τους διαλαλώντας ότι το έχουν υιοθετήσει, είναι κάτι που πραγματικά αφορά εν δυνάμει τον καθένα μας και θα έπρεπε να μπορούμε να το συζητάμε ανοιχτά και να χαιρόμαστε με την εξέλιξη κάθε τέτοιας διαδικασίας. Ειδικά όσες από εμάς γεννήσαμε τα παιδιά μας πρέπει να καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερο εκείνες που δεν είχαν αυτήν την τύχη, την επιλογή, ή ακόμα και την διάθεση. Γυναίκες που δεν μπορούν όσο και να προσπάθησαν, γυναίκες που οι άντρες τους δεν μπορούν, γυναίκες που μπορούσαν αλλά δεν γνώρισαν εκείνον που ήθελαν σε μικρότερη ηλικία, γυναίκες που λόγω υγείας δεν μπορούν πια, γυναίκες που ο άντρας τους δεν θέλει να γίνει μπαμπάς, πολλά μπορείς να συναντήσεις όσο ανοίγεις τα μάτια σου και περιηγείσαι σε ιστορίες ανθρώπων που κινούνται δίπλα σου, όχι από κουτσομπολιό αλλά από ενδιαφέρον.

Σε όλο μου αυτό το ταξίδι της μητρότητας, στον τόσο αυτό σπουδαίο μου ρόλο, και κυρίως από τη στιγμή που μπήκε και το Genius Mom στη ζωή μου, ήρθα σε επαφή με πολλές γυναίκες, μαμάδες και μη. Και αυτό που με μεγάλο θαυμασμό προς το πρόσωπο τους κατάλαβα είναι ότι αυτές που δεν μοιράζονται μαζί μου την ίδια ιδιότητα, αυτήν της βιολογικής μαμάς, νοιάζονται το ίδιο για τα ανήψια τους, τα θετά τους παιδιά, τα βαπτιστήρια τους, τα παιδιά των φίλων τους. Και κατά κανόνα τα συναισθήματα τους προς τις μαμάδες είναι πολύ πιο τρυφερά από αυτά που καμιά φορά έχουν οι μαμάδες μεταξύ τους. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, όντως συμβαίνει.

Αυτές λοιπόν οι γυναίκες και αυτοί αντίστοιχα οι άντρες αξίζουν, εφόσον το θέλουν, να γίνουν γονείς. Και υπάρχουν χιλιάδες παιδιά εκεί έξω, ή μάλλον «εκεί μέσα», σε ιδρύματα σε ολόκληρη την χώρα. Τουλάχιστον 2.500 όπως υπολογίζεται. Γιατί να μην τους δίνεται η ευκαιρία να ανταμώσουν; Γιατί τα παιδιά αυτά να μεγαλώνουν σε ιδρύματα όταν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που παρακαλάνε στην κυριολεξία να πάρουν στο σπίτι τους ένα από αυτά και να το κάνουν οικογένεια τους για πάντα; Και γιατί να αποθαρρύνονται τόσο πολύ από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που επί χρόνια ταλαιπώρησαν χιλιάδες ζευγάρια; Ερωτήματα που έχουμε θέσει όλοι στον εαυτό μας είμαι σίγουρη. Τώρα όμως ήρθε μια απάντηση που δίνει φως σε όλον αυτόν τον προβληματισμό.

Είναι πολύ σπουδαία αυτή η νέα σελίδα για την Ελλάδα, εφόσον όντως εφαρμοστεί. Είναι ένα ακόμη βήμα προς την ισότητα. Είμαστε όλοι ίσοι στο δικαίωμα της μητρότητας και της πατρότητας. Μπορεί ο τρόπος και η μορφή να αλλάζουν, η ψυχή σου όμως και η διάθεση σου να προσφέρεις αγάπη και τρυφερότητα, η επιθυμία σου να αφιερώσεις τη ζωή σου σε ένα μικρό πλασματάκι είναι η ίδια είτε μπορείς να γεννήσεις είτε όχι. Γιατί κάποιο γυναικολογικό ή ανδρολογικό θέμα να σου στερεί αυτό το δικαίωμα, να προσφέρεις την ψυχή σου; Γιατί όπως και να έχει, με όποιον τρόπο και αν σου έρθει, ένα παιδί είναι πάντα κάποιος άγγελος που κάποιον διάλεξε από εκεί ψηλά και αποφάσισε να του κάνει την τιμή να τον κάνει γονιό.

Με την ίδια σιγουριά λέω και ότι υπάρχουν και κάποιοι άγγελοι που διαλέγουν τον γονιό τους με έναν λίγο πιο διαφορετικό τρόπο. Διαλέγουν τον γονιό που έχει ταλαιπωρηθεί από το όνειρό του να αποκτήσει ένα παιδί. Τον γονιό που θέλει να προσφέρει σε κάποιο παιδί που κάποιος άλλος δεν ήθελε. Όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Αυτά τα παιδιά στα ιδρύματα της χώρας κάποιον περιμένουν. Για κάποιον ήρθαν σε αυτήν την ζωή. Σε κάποια συγκεκριμένη αγκαλιά περιμένουν να χωθούν. Αυτή η αγκαλιά επιτέλους έρχεται όλο και πιο κοντά τους. Και χαίρομαι και εγώ και είμαι σίγουρη χιλιάδες ακόμα άνθρωποι για αυτό.