Get Inspired

Μπαίνει μέσα στο θέατρο Χυτήριο. Η ώρα είναι κάπου κοντά στο σούρουπο. Τα περισσότερα σημεία του κήπου στον προαύλιο χώρο του θεάτρου σκοτεινά. Και όμως, ακόμα και σε αυτά τα σκοτεινά σημεία δεν γίνεται να μην την προσέξεις. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως κάθε φορά που της μιλάς, αντιλαμβάνεσαι πως αυτή η ομορφιά που βλέπεις είναι τόσο εντυπωσιακή γιατί έχει γερό υπόβαθρο εσωτερικά. Φιλοσοφημένος και ευγενικός άνθρωπος, όπως χρειάζεται σε έναν ηθοποιό για να μπορέσει να μεταδώσει τα νοήματα των ρόλων του, η Νικολέτα Καρά είναι η απόλυτη επιλογή της μέλλουσας μαμάς στο Τι τραβάμε και εμείς οι μάνες που ανεβαίνει στις 23 Νοεμβρίου στο Χυτήριο.

Σε λιγότερο από μήνα ξεκινάει η παράσταση “Τι τραβάμε και εμείς οι μάνες”. Θέλω να μου πεις καταρχήν για τον ρόλο σου. 

Ο ρόλος μου είναι η Μαρίνα. Είναι αυτή η γυναίκα που βλέπουμε τη ζωή της από πριν γίνει μάνα μέχρι και μετά που γίνεται μάνα και βλέπουμε όλα τα στάδια που περνάει από την ώρα που την έχει πιάσει αυτή η γνωστή λύσσα που πιάνει αρκετές γυναίκες όταν χτυπάει το βιολογικό τους ρολόι. Πότε θα γίνω μάνα πότε θα γίνω μάνα πότε θα γίνω μάνα; Και βλέπουμε λοπόν όλα τα στάδια μέχρι εκεί που τελικά τα καταφέρνει, μένει έγκυος, όλα αυτά τα θέματα που προκύπτουν με την εγκυμοσύνη, με τους ανθρώπους που είναι γύρω από την οικογένεια, και μετά που γεννιέται το παιδί και όλα αυτά τα θέματα τα καινούργια που φέρνει το παιδί.

Είναι ένα έργο αστείο, με το οποίο περιμένουμε να ταυτιστούν οι μαμάδες, σωστά;

Είναι αστείο ναι, γενικά η διασκευή που έχει κάνει ο Πάνος Αμαραντίδης είναι εξαιρετική, είναι πάρα πολύ χαριτωμένος ο τρόπος που αποδίδει τις καταστάσεις και τα γεγονότα. Πρέπει βέβαια να πούμε ότι το δυνατό σημείο στο βιβλίο όπως και στο θεατρικό έργο είναι ο ρεαλισμός που υπάρχει, δηλαδή ναι μεν το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο είναι ένα ευτυχές και μεγάλο και σπουδαίο γεγονός από την άλλη όμως έχει και διάφορα θεματάκια τα οποία συνήθως όταν η μια μαμά μιλάει με την άλλη που δεν είναι μαμά και της λέει για το παιδί δεν της τα περιγράφει, της λέει απλά για ένα πολύ όμορφο συννεφάκι και ξεχνάει να της περιγράψει αυτά τα θεματάκια τα οποία υπάρχουν και τις τεράστιες δυσκολίες που υπάρχουν, ας μην κρυβόμαστε. Αρα λοιπόν με πολύ χαριτωμένο αλλά και με πολύ κωμικό τρόπο ταυτόχρονα, αποδίδεται πολύ ρεαλιστικά αυτό το πράγμα.

Εσένα σου έχει ξυπνήσει αυτό που λέμε το βιολογικό ρολόι;

Γενικά εγώ δεν πιστεύω σε βιολογικά ρολόγια. Εγώ –να μιλήσω για τον ευαυτό μου, δεν μπορώ να μιλάω για όλες τις γυναίκες- ένιωσα την αναγκη να κάνω παιδί όταν γνώρισα και παντρεύτηκα τον άντρα μου. Δηλαδή πιστεύω ότι η δική μου περίπτωση είναι μια περίπτωση γυναίκας που αν ήταν μόνη της και δεν γνώριζε τον άντρα της ζωής της μπορεί και να μην σκεφτόταν ποτέ να κάνει παιδί. Αρα εγώ το θέμα παιδί το βλέπω μέσα σε ένα πλαίσιο οικογένειας και όχι τόσο εγωιστικά με την έννοια να γίνω μάνα ντε και καλά. Εγώ αυτό που έλεγα πάντα είναι να κάνω οικογένεια, να γνωρίσω έναν άντρα και να τον αγαπήσω και με αυτόν τον άντρα που θα τον αγαπάω και θα τον θαυμάζω και θα είμαι ερωτευμένη μαζί του να κάνω παιδί, διαφορετικά ας μην κάνω.

Αλλά στο ενδεχόμενο αυτό τελικά να μην προκύψει στη ζωή σου, αγχώνεσαι ή λες αν είναι να έρθει θα έρθει ;

Οχι δεν αγχώνομαι, είναι ένα θέμα που δεν θα έπρεπε να μας αγχώνει νομίζω. Το παιδί είναι κάτι τόσο καρμικό και τόσο θεόσταλτο που νομίζω ότι το να αγχώνεται κάποιος είναι πολύ μεγάλο λάθος. Ντάξει, σαφώς υπάρχουν στιγμές που λες Ωχ, αν δεν μου συμβεί εμένα τι θα γίνει; Δεν θα γίνω μάνα; αλλά αυτά τα πολύ μεγάλα πράγματα στη ζωή εμένα μου αρέσει να τα βλέπω λίγο πιο ρομαντικά και πέρα από την κοινή λογική, οπότε όχι δεν αγχώνομαι.

Αυτήν την ερώτηση που δέχονται πολλές γυναίκες που είναι παντρεμένες και δεν έχει τύχει να κάνουν ακόμα παιδί «Εσύ κανένα παιδάκι;», σε έχει ενοχλήσει όταν σου την κάνουν;

Οχι καθόλου. Δεν με έχει ενοχλήσει και τουλάχιστον όχι έτσι όπως το εννοείς. Με έχει ενοχλήσει κατά καιρούς όταν μου το λένε άνθρωποι που δεν είναι κοντινοί μου, που ξέρω ότι το ρωτάνε χωρίς να έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Σε αυτήν την περίπτωση με ενοχλεί γιατί ξέρω ότι η ερώτηση είναι κουτσομπολιό. Οι άνθρωποι οι κοντινοί μου όταν με ρωτάνε όχι δεν ενοχλεί καθόλου. Και θα τους απαντήσω και την αλήθεια.

Θεωρείς πως υπάρχει αυτός ο «κοινωνικός ρατσισμός» στο συγκεκριμένο θέμα, με την έννοια ότι μια γυναίκα μπορεί να αγχωθεί για το τι θα πουν οι άλλοι σε σχέση με το αν θα κάνει παιδί;

Πιστεύω ότι υπάρχει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ναι.

Και δεν ρωτάω μόνο με την έννοια να είναι μια μαμά και η άλλη να μην είναι, αλλά και σε σχέση με όλα. Με το πώς μεγαλώνεις το παιδί σου, αν έχεις χωρίσει, όλοι αυτού του είδους οι κοινωνικοί ρατσισμοί.

Φυσικά και υπάρχει κοινωνικός ρατσισμός, κακά τα ψέματα, ο οποίος εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και με όλες τις μορφές και από διάφορους ανθρώπους γύρω μας. Κοίταξε, το κουτσομπολιό είναι κάτι που υπάρχει στην κοινωνία μας, ακόμα και στις μεγάλες κοινωνίες όπως είναι οι μεγάλες πόλεις , δεν το έχουμε ξεπεράσει ακόμα. Εύχομαι στο μέλλον να ξεπεραστεί. Αλλά όσο ακόμα υπάρχει, καλό θα ήταν να κλείνουμε τα αυτιά μας, να κοιτάμε την οικογένεια μας, το παιδί μας αν έχουμε, αν δεν έχουμε τον άντρα μας ή ότι έχουμε ο καθένας και εκεί είναι που χρειάζεται η δύναμη, να μπορείς να κλείνεις τα μάτια σου και να τα ανοίγεις μόνο για αυτούς που πραγματικά ενδιαφέρονται για σένα και θα σου πουν κάτι που θα σε πάει πιο μπροστά και θα σε βοηθήσει.

Σε ότι αφορά λοιπόν το έργο που όπως λες θα μας δείξει την αλήθεια, πιστεύεις ότι η μαμά θα ταυτιστεί με τις δυσκολίες ή με το πιο χαρούμενο κομμάτι το πιο συναισθηματικό;

Θα σου πω αυτό που λέω εγώ για αυτό το έργο και πιστεύω ότι είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια και ο λόγος που το αγαπώ τόσο πολύ. Καταρχήν είναι ένα πράγμα που αφορά όλους, αυτούς που έχουν παιδιά, αυτούς που δεν έχουν, αυτούς που θέλουν να κάνουν παιδιά και αυτούς που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά. Και αυτό γιατί δείχνει όλη την αλήθεια και όλες τις πλευρές της πραγματικότητας του θέματος παιδί. Από εκεί και πέρα σαν αποτέλεσμα νομίζω ότι όλοι θα έρθουν θα φεύγοντας, ότι απόφαση και αν έχουν πάρει για αυτό το θέμα, θα πουν «Α ντάξει, πήρα τη σωστή απόφαση». Ολοι, όποια απόφαση και αν έχουν πάρει στη ζωή τους.

Πολύ ωραίο αυτό που λες.

Είμαι σίγουρη γιατί παρουσιάζονται όλα τόσο πολύ όμορφα και αληθινά και νομίζω ότι αυτό θα συμβεί. Αν κάποιοι προβληματιστούν και πουν ότι «μωρέ, μήπως έκανα λάθος;», -είμαι σίγουρη ότι όσοι έχουν παιδιά δεν θα το πουν βέβαια- αλλά από τις άλλες κατηγορίες αν κάποιοι προβληματιστούν και αναρωτηθούν μήπως σκέφτονται λάθος, αν προβληματιστούν και λίγο παραπάνω χαρά μας θα είναι. Αν δηλαδή έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τους ανθρώπους να σκεφτούν ακόμα πιο καθαρά σε σχέση με τις αποφάσεις που έχουν πάρει, μακάρι να το κάνουν.