Genius Soul Whispers

Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με μια φίλη μου η οποία περνάει μια φάση με την 5χρονη κόρη της που δυσκολεύεται κάπως στο σχολείο με κάποια κοριτσάκια να της λένε κακίες για εκείνη και τη μητέρα της. “Η μαμά σου είναι χοντρή και εσύ άσχημη” είναι μερικές από τις ατάκες που άκουσα με ανοιχτό το στόμα. Συνειδητοποίησα όμως ότι ένα παιδάκι δεν μπορεί ποτέ από μόνο του ‘να έχει ένα τέτοιο στόμα’. Κάπου θα τις έχει ακούσει και εκείνο αυτές τις εκφράσεις και πολύ πιθανό από τους ίδιους τους γονείς.  Αν όχι απαραίτητα με κατεύθυνση το συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά σίγουρα για κάποιον άλλον. Στενοχωρήθηκα πολύ για την κόρη της φίλης μου αλλά πιο πολύ να σας πω την αλήθεια στενοχωρήθηκα για το άλλο το παιδάκι. Στενοχωρήθηκα γιατί αυτός που δέχεται την κακία θα μπορέσει με μια ισορροπημένη συμπεριφορά από την πλευρά των δικών του γονιών να μάθει να αντιμετωπίζει τέτοιους ανθρώπους και να απαντάει. Το άλλο όμως; Γιατί να είναι δηλητηριασμένη η ψυχούλα του από τόσο νωρίς; Γιατί να θεωρεί φυσιολογικό να προσβάλουμε έτσι τον διπλανό μας; Γιατί δεν το προστάτευσε κανείς από το να εκτίθεται σε τέτοιες πληροφορίες, τις οποίες με μαθηματική ακρίβεια θα αξιοποιήσει; Κάπως έτσι άρχισα να σκέφτομαι για άλλη μια φορά πόσο σημαντικό είναι να δίνουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας. Να είμαστε όμορφα και υγιή πρότυπα. Αν το παιδί μας δεν μας ακούσει να λέμε κακίες για τους άλλους,πώς θα φτάσει σε σημείο εκείνο να τις πει;

Ζήτησα από την Συμβουλευτική ψυχολόγο – Ψυχοθεραπεύτρια Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου να μου πει τι θεωρείται σωστό σε σχέση με αυτόν τον προβληματισμό και αν όντως τα παιδιά επηρεάζονται και δεν πρέπει να μας ακούν να κουτσομπολεύουμε αρνητικά και να σχολιάζουμε κάποιον. 

‘Είναι μια συνήθεια να σχολιάζουμε άλλους ανθρώπους για κάτι που το πιο πιθανό είναι να μην λέγαμε ευθέως  και την ίδια στιγμή ενθαρρύνουμε το κουτσομπολιό, τη διάδοση φημών και την κριτική. Αυτή η φθηνή «ψυχαγωγία» δεν προσφέρει τίποτα καλό σε εμάς και το μόνο βέβαιο είναι ότι όχι μόνο δεν ωφελεί τα παιδιά μας αλλά αντιθέτως μέσω αυτής  αποκτούν  στάσεις ζωής που δεν θα τους ωφελήσουν στις σχέσεις τους. Μπορεί να έχουμε παρατηρήσει ότι στιγμιαία γελάνε οι γύρω μας ή και συμφωνούν ενθαρρυντικά αλλά το να λέμε κακίες για κάποιον άλλον πίσω από τη πλάτη του ζημιώνει σημαντικά  τις σχέσεις μας γενικότερα.

Τι μαθαίνει το παιδί μας ; Αρχικά να έχει 2 πρόσωπα, άρα να υποκρίνεται. Όταν είμαστε καλοί και φιλικοί όταν συναντάμε κάποιον ενώ όταν δεν είμαστε μαζί του είμαστε κάτι διαφορετικό, δεν παραδειγματίζουμε στο παιδί μας πώς να έχει υγιείς σχέσεις με τους φίλους του. Επιπλέον του δείχνουμε τον τρόπο να δημιουργεί άσχημη εντύπωση σαν άνθρωπος. Η συνήθεια αυτή μας κάνει λιγότερο συμπαθείς και αξιόπιστους. Κατά συνέπεια βλάπτουμε την σχέση μας και με αυτόν τον οποίο σχολιάζουμε αλλά και με αυτούς που μας ακούν να σχολιάζουμε  κάποιον άλλον.

Θα μου πείτε, μα είναι κάτι που όλοι κάνουμε. Ναι έτσι είναι. Μπορούμε όμως να το κάνουμε πιο εποικοδομητικά και με σεβασμό. Και υπάρχουν δύο τρόποι να το καταφέρουμε.

Αρχικά να ειμαστε άμεσοι με τον άλλον. Δηλαδή να μιλήσουμε στον ίδιο τον άνθρωπο δίνοντας την ευκαιρία να μετατρέψει σε θετικό αυτό το αρνητικό που έχουμε επισημάνει. Μόνο τότε θα υπάρχουν πιθανότητες να βρει τόπο αυτό που σκεφτόμαστε και φυσικά θα μάθουμε στο παιδί μας να νοιώθει άνετα να μιλάει στους φίλους του και όχι μόνο να αγωνιά για το πώς θα γίνει αρεστός. Έτσι θα του δείξουμε τα θεμέλια αλλά και την ουσία μιας φιλίας.

Ο δεύτερος τρόπος είναι να σχολιάσουμε, αλλά κάτι θετικό. Αυτό θα μας βοηθήσει να έχουμε και ανάλογες προσδοκίες από τους άλλους. Όταν το παιδί μας μας ακούει να σχολιάζουμε και να εστιάζουμε στο αρνητικό σε κάποιον άνθρωπο, πέραν του ότι μαθαίνει να δίνει μεγαλύτερη προσοχή στο αρνητικό και να θεωρεί δεδομένα τα θετικά, την ίδια στιγμή επηρεάζεται στις προσδοκίες που έχει από τον εν λόγω άνθρωπο. Δεν είναι όσο απλό μπορεί να ακούγεται. Και θα σας πω γιατί. Όταν έχουμε αρνητική προσδοκία για κάποιον, φερόμαστε αναλόγως και αυτό είναι διακριτό απ` τον άλλον. Στην συνέχεια ο άλλος επηρεάζεται από την δική μας στάση και οι πιθανότητες να βγάλει την συμπεριφορά που είχαμε εξ` αρχής κατά νου είναι μεγάλες. Εκείνη την στιγμή θεωρούμε την συμπεριφορά του απόδειξη όσων είχαμε ακούσει για αυτό το άτομο. Αυτό λοιπόν είναι ένα απλό παράδειγμα για το πώς οι προσοδκίες μας μπορεί να καθορισουν τον τρόπο που θα μας αντιμετωπίσουν οι άλλοι. Δεν θα ήταν λοιπόν πιο ωφέλιμες οι θετικές προσδοκίες ; Όταν εστιάζουμε στο καλό των ανθρώπων, συμβάλλουμε στο να εξωτερικεύσουν περισσότερα από τα θετικά τους χαρακτηριστικά.

Κάντε λοιπόν την προσπάθεια να παρατηρήσετε τον εαυτό σας όταν σχολιάζετε κάποιον άλλον. Όταν πιάνετε τον εαυτό σας να θέλει να επισημάνει κάτι αρνητικό (κουτσομπολιό, φήμη ή κριτική – παρουσία ή μη του παιδιού σας) κάντε ότι μπορείτε για να αποφύγετε να πείτε κάτι. Ή αν πράγματικά θέλετε να μιλήσετε για αυτό το άτομο βεβαιωθείτε ότι λέτε με σεβασμό κάτι θετικό και καλό. Να θυμάστε ότι αν δεν θέλετε να πείτε κάτι ευθέως στον άλλον, μάλλον δεν χρειάζεται να το πειτε καθόλου’.