Θέατρο & Ταινίες

Κάποτε κάθε χρόνο τη νύχτα των Όσκαρ, το πήγαινα εντελώς σερί στην δουλειά μου γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι δεν θα παρακολουθήσω ένα από τα πιο φαντασμαγορικά events στον κόσμο που αφορούσε ένα από τα πιο αγαπημένα μου ενδιαφέροντα, το σινεμά. Τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να πω ότι συνεχίζω με τον ίδιο φανατισμό την παρακολούθηση των Oscars, αφού δεν έχω και τόσο ουσιαστική άποψη καθώς δεν παρακολουθώ πια τόσες πολλές ταινίες. Ωστόσο, έχω να καυχιέμαι ότι –λόγω των παιδιών- του παιδικού σινεμά του δίνω και καταλαβαίνει!

Έχοντας αγόρια μάλιστα, προφανώς δε θα σπεύσω να παρακολουθήσω την ταινία της Barbie ή της Frozen, όμως τους σουπερήρωες τους έχουμε τιμήσει δεόντως!

Γι’ αυτό και χάρηκα πολύ που μια ταινία που έχουμε δει και που άρεσε τόσο πολύ στα αγοράκια μου κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Παιδικής Ταινίας. To Spider-Man: Into the Spiderverse είναι με άλλα λόγια η καλύτερη ταινία Κινουμένων Σχεδίων της χρονιάς, οπότε όλοι οι Spidermen εκεί έξω μπορούν να πανηγυρίσουν για τη νίκη τους!

(Source:www.rollingstone.com)

Σε αυτό το κλίμα, κάτι που μου έκανε εντύπωση –και δεν γνώριζα - είναι ότι ήταν η πρώτη φορά που κάποιος χαρακτήρας της Marvel που εμείς στο σπίτι λόγω αγοροκατάστασης αγαπάμε δεόντως κερδίζει στα Όσκαρ την καλύτερη Animated ταινία. Πριν από αυτό, το 2005 πάλι ο ίδιος ήρωας στην ταινία “Spider-Man 2,” είχε κερδίσει στην κατηγορία «Best Visual Effects», ωστόσο τα τελευταία 18 χρόνια που υπάρχει η συγκεκριμένη κατηγορία στα βραβεία Oscar, τις περισσότερες ταινίες τις έχει κερδίσει η Disney, κάποιες φορές η Pixar, ενώ η Sony που είναι πίσω από την φετινή νικήτρια ταινία δεν είχε βρεθεί ποτέ σε αυτήν την θέση. Αυτά για όσους αγαπούν τα στατιστικά.

Το πιο βασικό όμως στοιχείο που μου άρεσε και με κάνει χαρούμενη είναι το σκεπτικό πίσω από την δημιουργία αυτής της ταινίας αλλά και τα στατιστικά που την συνοδεύουν. Πρώτον, ότι ο Spiderman και ο κάθε ήρωας που ονειρεύονται τα παιδιά μας μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε από εμάς και από αυτούς. Όλοι μας μπορούμε να είμαστε πίσω από την μάσκα. Όπως ήταν ο 13χρονος Miles Morales, το παιδί που γίνεται ένας από τους πολλούς Spider-Men, και συμβολίζει το κάθε παιδί εκεί έξω που υποδύεται κάποιον σουπερήρωα στους καναπέδες του, στο κρεβάτι του ή στο μπαλκόνι του!

« Όλοι μας είμαστε δυνατοί και όλοι μας είμαστε απαραίτητοι». Με αυτά τα λόγια ο Peter Ramsey, o πρώτος Αφροαμερικανός σκηνοθέτης που κέρδισε βραβείο Όσκαρ σε αυτήν την κατηγορία, αποδίδει το νόημα της ταινίας που δημιούργησε.

(Source: www.denofgeek.com)

Σε έναν κόσμο που μεγαλώνει ανθρώπους με όρια ακόμα και στα όνειρα, σε έναν κόσμο με έντονες ρατσιστικές συμπεριφορές, σε έναν κόσμο που τονίζει το «τι δεν μπορείς να πετύχεις» σε σχέση με αυτό που μπορείς, έρχονται τέτοιες ταινίες, δίωρα ταξίδια στο μυαλό των παιδιών μας, που μπορούν να τα εμπνεύσουν σε σχέση με τα όνειρά τους.

Και σε ότι αφορά την πρωτιά του χρώματος… Όταν τα παιδιά μου είδαν για πρώτη φορά άνθρωπο που δεν είχαν το δικό τους χρώμα δέρματος με ρώτησαν: «Γιατί είναι έτσι αυτός;». Και είναι απόλυτα λογικό για 3 χρονών παιδάκια να εγείρουν ένα ερώτημα σε σχέση με κάτι που βλέπουν για πρώτη φορά.

Τότε τους απάντησα πολύ ήρεμα, σχεδόν αδιάφορα, σαν να μην είναι τίποτα σημαντικό σαν θέμα η συγκεκριμένη συζήτηση. «Κάποιοι άνθρωποι έχουν πιο σκούρο δέρμα, κάποιοι πιο ανοιχτό, αυτός που βλέπεις έχει πιο σκούρο». Αργότερα πήγαμε σε ένα μαγαζί παιχνιδιών και ο μεγάλος μου είδε μια κούκλα δίπλα σε εκείνην με το δικό μας χρώμα δέρματος που ήταν σκουρόχρωμη. Πάλι με ρώτησε αν αυτή η κούκλα είναι σαν και αυτόν που είχαμε δει στον δρόμο.

«Ναι αγάπη μου, είναι σαν και εκείνον, έχει απλά διαφορετικό χρώμα δέρματος από εμάς, όπως εσύ με τον αδερφό σου έχετε διαφορετικό χρώμα ματιών» .

Ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει μόνο με το δέρμα. Αν μάθεις στα παιδιά σου ότι μπορείς να αφορίσεις έναν άνθρωπο για το χρώμα του δέρματος του, τότε του δίνεις το δικαίωμα να κάνει το ίδιο και με άλλα πράγματα που θα έχουν να κάνουν είτε με την εμφάνιση, είτε με τα ρούχα, είτε με την οικονομική κατάσταση του διπλανού τους είτε με το οτιδήποτε.

Και είναι πολύ σημαντικό να μην το κάνεις. Όλοι έχουμε δικαίωμα να ονειρευόμαστε. Και ο κεντρικός ήρωας της ταινίας Miles Morales, και ο δικός μου Γιάννης, και ο δικός μου Γιώργος και ο δικός σου Δημήτρης και Κωνσταντίνος και Νίκος και Αλέξανδρος και η Δανάη και η Αλίκη και η Ιωάννα και κάθε παιδί εκεί έξω.

Αυτό είναι το νόημα πίσω από την ταινία, και αυτή είναι και η ουσία των Τεχνών. Να προαγάγουν αισθήματα αλληλεγγύης και να περνάνε νοήματα που πάνε μπροστά τον άνθρωπο. Και η αξία αυτή διπλασιάζεται όταν έχει να κάνει με τους μικρούς ανθρωπάκους που θα παραδώσουμε αύριο στην κοινωνία, για να εκπληρώσουν τα δικά τους όνειρα και να βοηθήσουν με τη σειρά τους στο μέλλον τα παιδιά που θα γεννηθούν αργότερα να κάνουν το ίδιο με την σειρά τους.

Για αυτό και χάρηκα πολύ που ο Spiderman είναι η ταινία της χρονιάς. Όσο θα μπορούν τα παιδιά μας να παίρνουν τέτοια ερεθίσματα, τόσο ο κόσμος θα γεμίζει με ήρωες της διπλανής πόρτας. Και αυτοί είναι οι πιο πραγματικοί και οι πιο δυνατοί συνάμα ήρωες.