Θέατρο & Ταινίες

Την Κατερίνα Μανανεδάκη την ξέρω από πάντα. Ήμουν ένα μικρό παιδάκι όταν πήγαινα να επισκεφτώ τα γραφεία του πατέρα μου στα περιοδικά και η Κατερίνα – μικρή και εκείνη τότε- δούλευε εκεί. Πάντα την ξεχώριζα για τον καλό της χαρακτήρα, την εμπιστοσύνη που μου εξέπεμπε και το γλυκό της χαμόγελο και τώρα που πέρασαν κάποια χρόνια και εκείνη ξεδιπλώνει το ταλέντο της στις σελίδες βιβλίων που όχι άδικα έχουν γίνει best sellers την κοιτάω με την ίδια αγάπη και σαν να μην πέρασε μια μέρα μιλάμε πια σαν μαμάδες για το «τι τραβάμε».

Αυτό που τραβάμε θα δουν όλοι όσοι σπεύσουν στο θέατρο Χυτήριο σε λίγο καιρό που ξεκινούν οι παραστάσεις που θα δείξουν ‘τι εστί βερύκοκο’ στην γειτονιά της μητρότητας! Αυτό που κατάλαβα -και είμαι σίγουρη πως θα είναι ακριβώς αυτό που θα δω στην θεατρική σκηνή- είναι πως δεν θα υπάρξει μαμά που δεν θα βρει κάτι από τον εαυτό της στην παράσταση, αλλά κυρίως μαμά ή μπαμπάς που δεν θα ξεκαρδιστεί παρακολουθώντας την ιστορία να εξελίσσεται.

Κατερίνα μου, είναι μεγάλη μου τιμή να μιλήσουμε στο Genius Mom για το τι τραβάμε εμείς οι μάνες! Πώς έγινε η μετάβαση από την συγγραφή στο θεατρικό σανίδι;

Ήταν μια πολύ τυχαία και ωραία στιγμή, όπως όλα τα ωραία στη ζωή. Η Βάσια είχε διαβάσει το βιβλίο παλιά, όταν είχε βγει στην πρώτη του έκδοση, και της είχε αρέσει πάρα πολύ. Τότε είχαμε κάνει μια κουβέντα για να γίνει σήριαλ. Τα χρόνια όμως πέρασαν, οι καταστάσεις άλλαξαν και πέρυσι την πήρα τηλέφωνο και της είπα «Βάσια νομίζω ήρθε η ώρα το Τι τραβάμε εμείς οι Μάνες να γίνει θεατρικό» και μου απάντησε «Βεβαίως Κατερίνα, συμφωνώ απολύτως!».

Α, τόσο απλά.

Ναι, τόσο απλά, δηλαδή είναι αυτό που λένε στη ζωή ότι όταν κάποια στιγμή θες κάτι, μερικές φορές αρκεί απλά να το ζητήσεις.

Το οραματίστηκες ποτέ όταν έγραφες ότι κάποια στιγμή μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο;

Όχι, ποτέ. Εγώ γράφω για να περνάω καλά, έχω αυτήν την χαρά και αυτήν την τύχη και όταν γράφω κάνω ψυχοθεραπεία ενώ ταυτόχρονα σκέφτομαι ότι είμαστε μια παρέα γύρω γύρω και γελάμε με τα ίδια πράγματα. Οπότε δεν σκέφτομαι ούτε τι θα γίνει μετά, ούτε αν θα πάει καλά, το γράφω για να περάσουμε καλά.

Ίσως αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας σου.

Νομίζω ναι, δηλαδή δεν βάζω κανενός είδους φραγμό ή σκέψη ή τακτική ή εμπορική διάσταση, δεν ξέρω τι μπορεί να βάλει κάποιος άλλος. Γι’ αυτό νομίζω ότι αρέσει και στις αναγνώστριες και γελάνε και περνάνε καλά και έχουμε βγάλει μαζί 15 βιβλία.

Τι σου λένε συνήθως οι μαμάδες που επικοινωνούν μαζί σου αφού διαβάσουν κάποιο βιβλίο σου;

Τα πιο κοινά είναι τα «Έχεις βάλει κάμερες στο σπίτι μας;» «Πώς τολμάς να γράψεις αυτά που σου εκμυστηρεύτηκα;» οι φίλες μου και, ξέρεις, όλα αυτά. Αλλά είναι τόσο κοινά τα προβλήματα και αυτό το βιβλίο πήγε τόσο καλά και το αγάπησαν οι μαμάδες γιατί λέει αλήθειες. Δηλαδή το έγραψα όταν έγινα και εγώ μαμά στο πρώτο μου παιδί και κατάλαβα ότι όλο αυτό το σύννεφο ροζ πανευτυχίας που υποτίθεται ότι ζεις δεν υπάρχει. Η μητρότητα βέβαια είναι μια μεγάλη χαρά αλλά από πίσω κρύβει μια τρομερή δυσκολία, απίστευτα άγχη, τρελές τύψεις και ενοχές γιατί δεν κάνεις τίποτα σωστά και δεν σε βοηθάει κανείς από όλους αυτούς που υποστήριζαν ότι θα σε βοηθήσουν και ξαφνικά καλείσαι εσύ να παίξεις 567 ρόλους, να πρέπει να αντιμετωπίσεις τους πάντες και τα πάντα, με πρώτο και κυρίαρχο ένα μωρό που κλαίει και εσύ δεν ξέρεις γιατί, αφού δεν σου έχουν δώσει οδηγίες χρήσης μαζί με το μωρό φεύγοντας από το μαιευτήριο. Οπότε, έγραψα την αλήθεια και με αυτήν την αλήθεια ταυτίστηκαν όλες οι γυναίκες γιατί όλες τα ίδια περνάμε. Και εμένα με εκνευρίζουν οι γυναίκες που λένε ότι είναι όλα τέλεια, το μωρό μου είναι τέλειο, δεν κλαίει ποτέ, αυτά γίνονται μόνο στο σινεμά που μας ξεγελά και βλέπουμε αυτές τις ταινίες. Αυτό βέβαια είναι το ένα κομμάτι της δυσκολίας, το άλλο είναι το αυτονόητο, της μεγάλης ευτυχίας και για αυτό άλλωστε κάνουμε και δεύτερο. Αν μέναμε μόνο στις δυσκολίες καμία δεν θα έκανε δεύτερο παιδί.

Μα το ένα δεν αναιρεί το άλλο, έτσι δεν είναι;

Βέβαια, γιατί σε πολύ λίγο καιρό έχεις ξεχάσει όλα αυτά που πέρασες και κάνεις και άλλο παιδί και μετά και άλλο και άλλο, και όπου σε βγάλει.

Τα δικά σου παιδιά έχουν διαβάσει κανένα σου βιβλίο;

Όχι τους το απαγορεύω, καλύτερα είναι τα παραμύθια. Τα δικά μου παιδιά έχουν δική τους ζωή και θέλω να έχουν δικά τους ενδιαφέροντα.

Πόσο χρονών είναι;

Ο Ιούλιος είναι 16 και ο Αρης είναι 10. Ο Ιούλιος μου λέει συνέχεια ‘έλεος έλεος έλεος’ σε ότι και αν του λέω, ενώ ο μικρός όταν του γκρινιάζω και του λέω ‘μα δεν με αφήνεις να γράψω και συνέχεια κάτι θέλεις και πρέπει να καταλάβεις ότι και εγώ έχω κάποιον προσωπικό χρόνο’ και ξέρεις όλα αυτά που λέμε όλες οι μαμάδες μου απαντάει ‘εμείς σε βασανίζουμε για να έχεις υλικό να γράφεις’, Θεός;

Πανέξυπνος!

Ναι, ευρηματικός και με πολλή φαντασία βρίσκει πάντα δικαιολογίες. Αλλά είναι δύσκολο όταν είσαι μαμά. Πάνω από όλα φυσικά είναι αυτός ο ρόλος αλλά πολλές φορές χάνεις και τον εαυτό σου, τον ψάχνεις, και ξυπνάς το πρωί και έχεις τύψεις, γιατί δεν κάνεις για τα παιδιά σου αυτό που θέλεις, το μεσημέρι έχεις τύψεις γιατί δεν είσαι καλή σύζυγος και σωστή εργαζόμενη, το βράδυ έχεις τύψεις γιατί δεν έχεις προλάβει να κάνεις τίποτα για σένα, γενικά διακατέχεσαι συνέχεια από αυτό το συναίσθημα της τρέλας, να τα προλάβεις όλα, να είσαι τέλεια... Από την άλλη, αυτό που λέω στο βιβλίο είναι ότι δεν υπάρχουν τέλειες μαμάδες οπότε να τελειώνουμε με αυτό και να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και από εκεί και πέρα και οι τέλειες και οι μη τέλειες όλες πληρώνουμε τον λογαριασμό κάποια στιγμή που θα γυρίσουν τα παιδιά σου να σου πουν ότι εσύ φταις για όλα. Εκεί, μπορείς να έχεις τη δύναμη να απαντήσεις ότι ‘ναι παιδί μου, εγώ φταίω, τι να κάνω τώρα, μπορώ αν θέλεις να σου πληρώσω τον ψυχίατρο’.

Είσαι ευχαριστημένη με το πώς αποδίδονται οι σκέψεις σου και η γραφή σου στο σανίδι;

Πάρα πολύ, ο Πάνος Αμαραντίδης και η Ελένη Λευτεριώτη κάνουν την απόδοση και το σκηνοθετεί ο Πάνος με τη Βάσια Παναγοπούλου. Είναι εξαιρετικό το κείμενο, είναι πολύ κοντά στο βιβλίο, είναι τρυφερό, είναι αστείο. Οι ηθοποιοί είναι τόσο καλοί, ρέουν όλα τόσο ωραία που νομίζω ότι δεν υπάρχει μαμά, μπαμπάς, πεθερά, συμπεθέρα που θα το δει και δε θα γελάσει πάρα πολύ. Η Νικολέτα Καρά, ντάξει, κορμάρα και εγώ πότε θα γίνω μάνα και το υποστηρίζει τέλεια και πολύ καλή στις τρυφερές της στιγμές. Ο Τόνυ Δημητρίου που κάνει το μπαμπά και επειδή είναι και ο ίδιος μπαμπάς έχει ταυτιστεί εντελώς με το ρόλο, η Σόφη Ζαννίνου κάνει τη μάνα «να πεθάνω να ησυχάσεις», η Ελληνίδα μάνα δηλαδή! Η Ελένη Τζώρτζη κάνει τη συμπεθέρα και παίζει και έναν ρόλο έκπληξη, ο Γιώργος Μπανταδάκης κάνει τον ξάδερφο του πρωταγωνιστή και η Ελένη Καρακάση και η Κατερίνα Δημητρόγλου κάνουν τις φίλες που η μια είναι υπέρ της μητρότητας, η άλλη είναι στον κόσμο της... Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη.

Σπαρταριστή κωμωδία ακούγεται...

Ναι, νομίζω ότι θα γελάσουν όλοι, είπαμε με τη Βάσια ότι θα βάλουμε ένα κόκκινο χαλί και θα κάνουμε πρωταγωνίστριες όλες τις μάνες. Ήρθε επιτέλους η ώρα μας! Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα, θέλω τόσο πολύ να έρθουν μαμάδες και μπαμπάδες και να γελάσουν, να πουν ντάξει υπάρχουν και χειρότερα από τα δικά μας.

Το όνειρο σου για το μέλλον ποιο είναι;

Σε αυτήν την εποχή της κρίσης, τα πιο ωραία όνειρα είναι αυτά που σου φέρνει η ζωή στο τυχαίο. Το να κάνεις όνειρα και μετά να υπάρχει ματαίωση είναι πολύ ψυχοφθόρο. Οπότε έχω υιοθετήσει το ‘αφήνομαι στο κύμα’ και η ζωή ξέρει και σου φέρνει αυτά που χρειάζεσαι. Όταν δηλαδή το πιστεύεις και το θέλεις, το ζητάς αλλά χωρίς να είναι αυτοσκοπός, έρχεται κάποια στιγμή αν είσαι καλός άνθρωπος που η ζωή σου φέρνει δώρα.

Το τελευταίο βιβλίο είναι το ‘Εγώ πότε θα γίνω ευτυχισμένη;’, έχεις αρχίσει να γράφεις το επόμενο;

Ναι βέβαια έχω γράψει ήδη το 1/3! Θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι, ελπίζω να με αφήσουν οι γιοι μου να το τελειώσω, είναι πολύ ωραίο!

Θες να μου πεις για το τέλος τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς Genius Mom;

Μου έρχεται στο μυαλό η Τζίνα Γαβαλά, αυτό το γλυκό κορίτσι με το μοναδικό στυλ, αυτή η αγωνίστρια στη ζωή και στη δουλειά και σκέφτομαι μια μαμά με γλυκό χαμόγελο αλλά ταυτόχρονα με πείσμα και είμαι σίγουρη ότι θα βρεις το δρόμο σου, θα τα καταφέρεις και θα σε διαβάζουμε, θα γελάμε, θα περνάμε καλά και θα παίρνουμε χρήσιμα πράγματα. Είσαι ξεχωριστή και θα σου έρθει το καλύτερο. Αυτό σκέφτομαι για το ‘Genius Mom’ .

Το Genius Mom είναι Χορηγός Επικοινωνίας της παράστασης.